!
!
Krytyka
“ENERGIA”

Odpowiednia analiza estetyczna fotografii środowiska może ukazać głęboką istotę miejsc, budowli, zamieszkałych i niezamieszkałych obszarów miejskich, od czasu do czasu będących przedmiotem analizy spekulacyjnej. Silvano Piccinini potrafi uchwycić gamę chromatyczną każdego miasta i widoku, używając aparatu fotograficznego jak malarz pędzla. Fotografuje przy zachodzie słońca, gdy postępująca noc ukazuje swe światła i odkrywa jej tajemnice. Poprzez te światła i nowe ścieżki wizualne, Silvano pragnie jak najlepiej ukazać drżenia i pasje duszy ludzkiej. Piccinini wraz ze swymi nocnymi zdjęciami, płomienistymi i przepełnionymi energią ukazuje kosmos miejski i pozamiejski. W jego oczach kosmos jest kwintesencją nieprzerwanych translacji pomiędzy istotami, poprzez technologie, które są ważnym bodźcem obecnego sposobu odczuwania istoty nowoczesnego życia. Wszystko tłumaczy się i wyraża się poprzez przewody, linie, fale, które pobierają swą siłę od tysiąca przedmiotów nowoczesnego życia: komputerów, telefonów komórkowych, laserów, czujników, fotokomórek, satelit... Nowy świat, który nas przenika i odbiega od normalnych praw wizualnych odbieranych słuchowo i umysłowo. To jest nowe serce świata, to co w energii odnajduje rację bycia.  Nasz artysta wyraża nowość, która jest odzwierciedleniem obecnej epoki, przy pomocy wibrujących zakłóceń optycznych, które doszukują się sensu naszego istnienia. Fotografie dla Piccininiego nie mają wartości opisowej same w sobie, ale wartość ekspresji. Tylko kilka, wyselekcjonowanych zdjęć zostanie wydrukowanych, te które artysta uzna za efektywne wyrażenie energii wytworzonej we współczesnym życiu. Poszukiwanie przechodzi ponad barierę normalnej świadomości, w związku z tym nie należy ograniczyć wyrażenia wartości estetycznego uczucia, ale powinno ono prowadzić nas przez magnetyzm, poprzez  świetlne pulsacje, aby odczytać innowacyjną siłę technologicznego świata, który nie tylko nas dominuje, ale także nakierowuje nas na nowe cele przy prędkości światła. Oglądając obrazy Piccininiego nie możemy ograniczać się tylko do czystej wizji ucieleśnionej strefy zewnętrznej, którą wytwarza cywilizacja ale musimy zdać sobie sprawę i zapoznać się z jej głęboką istotą.  Ugruntowując ideę  zbiera formy, kompozycje, nadając całości odpowiedni sens równowagi uchwycony pomiędzy ruchem i prędkością. Możemy powiedzieć, że Piccinini uosabia odpowiednią dla niego rolę tłumacza i zdolnego wyraziciela wibracji i zakłóceń świetlnych, odkrywając w ten sposób nieprzerwane drżenie życia, odczytywanego na nowych ścieżkach technologicznych, zaczerpniętego przez to co możemy określić jako pył egzystencjalny, który jest jego  istotą.

Komentarz krytyka i artysty Franco Bulfariniego